DAĞ DAĞ YIKILIRKEN YİĞİTLER o sahne senin bu sahne benim. askere gitmeyen sanatçılara eleştirim. askere gitmeyen zengin süt bebelerine nefretim. onların canı kıymetli, ... benim yetimim, garibanım bu memleketin bekçisi.. bir kasabanın rutubetli bir odasından, toprağı işleyen nasırlı ellerin, yüzü güneşten yanmış çalışkan köylümün, emektar,ter kokan işçimin, öğretmenimin çocuğu siperde. bilinirki vatan emin ellerde. çünkü ihanet bilmez ana dolu analardan doğan yiğitler dolu. paranın çocukları gibi dar kısa modasında değil sevimlilik... yiğitlik,kahramanlık şehadet vatan borcunu ödemekte erkeklik, gariban çocuklarından bir siper örülmüş, kuş uçmaz kervan geçmez dağlar başına, parmakları buz kesiyor, demir namlunun soğukluğundan. ve şehadet türküsü dillerinde, korku nedir bilmezler elbet. dağ dağ yıkılırken o yiğitler, ölüme gülümseyen yüzüyle düşer toprağa, gök ağlar, yer titrer mehmedimin göçüne, gitti bir yiğit diye feryatlar yükselir, sağnak sağnak dualar semaya. Müjdelenir mehmedim peygamberi bir verasetle, cennetin kokusunu çeker içine buram buram, düğünü vardır yiğidimin. ve milyonların düğüne akınını seyreder alem.. ve sizler sözde vatan sevdalıları, eğlence düşkünleri, onların yıkılmaz surlarında emin yaşarsınız hayatı, sizede gelir ölüm, kıyamadıklarınızı çürütür toprak, sefillerin kıyamette cehennemdir son durağı HÜSEYİN KAYGISIZ